کتاب روان‌درمانی اگزیستانسیال نوشته اروین یالوم، از دوست‌داشتنی‌ترین کتاب‌هایی است که در دهه نود خوانده‌ام. از سال یک‌هزار و سیصد و نود و یک این کتاب را در دست دارم و می‌خوانم و در حاشیه آن به وسع و فهم خودم یادداشت می‌نویسم. اما در جایگاه یک شاگرد، پرسشگری‌هایی نسبت به این کتاب دارم که در اپیزود شانزدهم پادکست انسانک به آن پرداخته‌ام. چکیده آنکه معتقدم یالوم در ذیل عنوان وجودگرایی، در قاب انسانگرایی به بحث پرداخته. آن‌چنان‌که در مقدمه کتاب، خود نیز اشاره کرده، کتاب‌های ثقیلی مانند هستی و زمان را تسلط نیافته و این عدم تسلط در متن واضح است و در چندصد صفحه بحث پیرامون درمان وجودی، حتی یک صفحه توضیح در خصوص «وجود» نیست. در پایان دیدگاهی را مطرح کردم مبنی بر اینکه تنهایی وجودی یالوم، در واقع «تنهایی معرفتی» است.
توضیحات تکمیلی و نقد و نظرهای شما در وب‌سایت انسانک قابل ملاحظه خواهد بود:
Ensanak.com
Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.