تو شبهای زمستونی سال ۱۹۵۴ تو جنگل‌های اطراف یه روستا، هزاران زن و مرد ویتنامی در حالیکه هر کدوم یک یا چند تا کیسه تو دستش بود، به سختی از مسیر سنگلاخی و گل آلود جنگل عبور می‌کردن. یکی با خودش برنج آورده بود و اون یکی گوشت و میوه. یه نفر ابزار آلات و دارو و نفر بعدی لباس و پتو. از همه عجیب تر اینکه بعضیا قطعات تانک یا توپخونه ضد هوایی آورده بودن! هیچ کس حرف نمی زد، با دقت از لابه‌لای درختا رد می‌شدن. بسته ها باید به موقع به مقصد می‌رسید…….