รู้สึกเหลือเกินว่าตัวเองกึดเติงหาคนงามใจดีผิวขาวตาวาวเท่ากับ...

ใครบางคนหายไปในฤดูฝน และไม่ได้ตามกันมาในฤดูหนาว

เธอทิ้งฉันเอาไว้ในบทเพลงเพลงนั้นที่เธอชอบเปิดฟังทุกวันตอนเรายังมีกัน

ห่มผ้าผืนเดียวกันในค่ำคืนที่พิเศษกว่าเคยได้ใกล้เธอได้ใกล้ฟ้าและก็ได้ใกล้ดวงดาว

กระจกรถไม่กี่มิลกั้นหลายสิ่งนชั่วข้ามคืนให้แตกเป็นอารมณ์แตกเป็นล้านความรู้สึกคิดถึง

คนหนึ่งคนที่เคยคล้ายแต่ไม่ได้เป็นที่หนึ่งที่สุดจนปลายทางสุดท้ายไม่เหลือสักที่หนึ่ง

ฉันมองเธอเดินร้องไห้กลับมาพร้อมถุงน้ำอัดลมในมือที่กำลังละลายไปต่อหน้าต่อตา

เธอเอาไปทุกอย่าง