Bizim gönlümüze hasret düşüren Şu geçit vermeyen dağlar utansın ... Bizi bizden alıp yabancı eden Şu uzayıp giden yollar utansın Düşüren kim bu aşkı dillerden dile İsyan eden kimdir (eder oldum) şansa kadere Aynalar yaşlanmış gösterse bile Yaşanmadan geçen yıllar utansın Yar yanımda yoksa en büyük hasret Sevdasız geçecek ömür’e hayret Gönülde açmazsa solacak elbet Çiçeklerle dolu dallar utansın