منى عينه يقابلني وهمه بس يكلمني وحلمه صار بالدنيا ...يجيني ويعتذر مني بعد ما كنت اناديله يجرحني واعديله جا اليوم اللي يتعذر ويمسح دمعي منديله غروره بنفسه واعجابه هو اللي ذله و جابه تغليه و دلاله كان مظاهر زيف كذابه سهر ليله علشاني بكى حبي و ناداني ولاني في حياته الروح صعبه لو لحظه ينساني نعم بينت اسراره و عيشته على ناره و تركته بعدها حاير رضايا شاغل افكاره تحير و انشغل باله شقى بعدي و تعب حاله نهايتها رجع ندمان بعد همه و ترحاله