Voetbal is emotie, strijd, en soms een ontsnapping die rechtstreeks uit een actiefilm lijkt te komen. Bali United beleefde een seizoen waarin ze harten wonnen, maar ook een angstaanjagende nacht doormaakten. In Makassar, met de titel op het spel, werd een strijd uitgevochten die niets minder was dan oorlog. Makassar stormde naar voren, gesteund door een uitzinnig publiek, terwijl Bali United met man en macht verdedigde. Overtredingen werden harder, de sfeer grimmiger. En dan, diep in blessuretijd, viel de winnende goal. Stefano Lilipaly, op aangeven van Sylvano Comvalius, schoot binnen. Juichen was nauwelijks mogelijk—de storm brak los.
De spelers wisten: ze moesten weg. ME’ers en militairen probeerden de menigte tegen te houden, terwijl de spelers onder een regen van flessen en stoeltjes naar de kleedkamer renden. Daar barricadeerden ze zich, terwijl woedende supporters op de deur beukten. Anderhalf uur lang wachtten ze, beschermd door soldaten met mitrailleurs. Toen kwam het bevel: evacueren. In militaire tanks werden ze afgevoerd, alsof ze geen kampioenskandidaten waren, maar voortvluchtigen.
Op Bali wachtten de echte supporters. Ze zongen, juichten, vierden de overwinning alsof de beker al binnen was. Maar de titel? Die werd hen ontnomen. Twee extra punten, toegekend aan Bhayangkara FC door een discutabele beslissing van de bond, deden hun droom verdampen.
Toch bleef hun erfenis overeind. Bali United veranderde van outsider in fenomeen. Ze bewezen dat kampioenen niet altijd de beker omhoog hoeven te houden. Soms zijn ze gewoon degenen die blijven vechten—op het veld, en als het moet, zelfs in een tank.
In de podcast verwijzen Bart en Mart naar:
De samenvatting van de wedstrijd: https://www.youtube.com/watch?v=j9AdTRCgEWM&ab_channel=tvOneNews
De sfeerbeelden van Rich Clarke: https://www.youtube.com/watch?v=WOVdTk54lh8&ab_channel=RichClarke
De Instagram-video met gezongen lied: https://www.instagram.com/p/BbZlBbMHfUo/?utm_source=ig_embed
See omnystudio.com/listener for privacy information.