سال ۱۴۰۲ با تمام تجارب تلخ و تاریکش، سالی بود که صدای زنان ایرانی بلند‌تر از هر زمانی به گوش جهانیان رسید. نرگس محمدی جایزه نوبل صلح را گرفت، شعار «زن، زندگی، آزادی» در گوشه گوشه جهان فریاد زده شد و زنان و دختران بسیاری با نفی حجاب اجباری پرچمدار انقلاب مهسا شدند. جامعه ایران شاهد عصیان و سرکشی زنانی بود که چهار دهه تبعیض، تحقیر، خشونت و نابرابری زخم‌های فراوانی را بر تن و جانشان به جای گذاشته است.