آیا تحریم انتخابات یا اعلام عدم مشارکت در آن تنها خواسته فعالان سیاسی به عنوان دغدغه‌مندان جمهور است یا در بخش اسلامیت نظام هم که توسط روحانیون نمایندگی می‌شود اوضاعی مشابه جریان دارد؟ احمدرضا حائری فعال سیاسی زندانی و شهاب‌الدین حائری روحانی معترض در دو پیام جداگانه که البته جز در محتوا ارتباطی به یکدیگر ندارند اعلام کرده‌اند که رای دادن در نظام استبدادی را بی‌حاصل می‌دانند. فعالان سیاسی و روحانیون مخالف انتخابات در جمهوری اسلامی در چه نقطه‌ای پیوند می‌خورند؟ آیا گفتمان تحریم انتخابات در نهاد روحانیت غلبه دارد یا غلبه با آن دسته از معممینی‌ست که نشیمنگاه‌شان به کرسی قدرت بخیه خورده؟