غلامحسین ساعدی از شاخص‌ترین نویسندگانی است که در آثارش به پیامدهای منفی اصلاحات ارضی، مهاجرت روستاییان به شهرها، شکل‌گیری حاشیه‌نشینی و زندگی تهیدستان شهری در دهه‌های چهل و پنجاه توجه کرده است. حسن میرعابدینی در کتاب «صد سال داستان‌نویسی ایران» اشاره می‌کند که در آثار ساعدی توصیف خشونت دنیای زیرزمینی شهرها و قربانیان فقر روحی و اجتماعی، فساد و تضادهای طبقاتی، دربردارنده اعتراض شدید به شرایط اجتماعی و سیاسی آن دوره است. دنیای آثار ساعدی تصویری دقیق و کامل از زندگی ولگردان در ادبیات معاصر فارسی ارائه می‌دهد و پرده‌از فاجعه استحاله انسان‌ها برمی‌دارد.