بختگان، دومین دریاچه بزرگ ایران، واقع در استان فارس، زیستگاه حیوانات بومی و مهاجر و آبشخور گیاه و خاک و انسان و حیوان، خشکید و بیابان شد.
دریاچه بختگان در دهه ۴۰ منطقه حفاظت‌شده نام گرفت، در دهه ۵۰ پناهگاه حیات وحش خوانده شد و در دهه ۷۰ در محدوده پارک ملی قرار گرفت، اما این نام‌های پرطمطراق و دهان‌پرکن هم نتوانست جلو خشکیدنش را بگیرد.
گفته می‌شود تمامی تالاب‌های اقماری بالادست بختگان خشک شده و آبی نیست که به کام خشک آن بریزد.