نتایج پژوهش فرهنگستان زبان و ادبیات فارسی در روشهای آموزش مهارتهای چهارگانه زبانی نشان میدهد دانشآموزان در هیچیک از مهارتهای نوشتن، شنیدن، گفتن و خواندن زبان فارسی، به امتياز سطح تسلط در مهارتهای زبانی دست نیافته و سياستهای آموزش زبان و ادبيات فارسی در مدارس با موفقيت همراه نبوده است. در ایران علاوه بر پایین آمدن سطح آموزش زبان رسمی، تعلیم این زبان به دانشآموزانی که به زبان مادری تکلم میکنند، همواره چالشی جدی بوده است. یادگیری مهارتهای زبانی چه سودی برای شهروندان یک کشور دارد؟ کشورهایی نظیر ایران که چند زبانی در آن رواج دارد چگونه از پس مشکل آموزش زبان رسمی برآمدهاند؟